Amon Simutowe, die in eigen land - waar zijn verrichtingen overigens enthousiast worden gevolgd - de 'Zambezi Shark' wordt genoemd, is ook tegen Dibyendu Barua met gemak overeind gebleven. Met een plusremise verzekerde hij zich van de toernooizege. Hij probeerde het overigens nog zeer lang toen hij nog een klein kansje kreeg, omdat hij nog de Elogrens van 2500 moet bereiken voor de grootmeestertitel.

Het zwarte paard dreigt gevangen te worden, dus hij moet een pion geven: 45...b6 Na 45...Pb2? 46.Kc3 Pa4+ 47.Kb4 Pb2 48.Le2 Kd5 49.Kb3 is het paard gevangen; 45...h6!? 46.Kc4! Kd7 47.Kb4 b5 48.Ld1 Pb2 49.Lc2 is ook mis. 46.cxb6 Pxb6 47.Lxc6 Kd6 48.Lb7 Kc7

49.Ld5 Simutowe zat nog even te dubben of hij niet kon winnen met 49.Ke5 Kxb7 50.Kxf5 Kc6 51.Ke6 maar verwierp dit terecht tijdens de partij. De drie witte pionnen zijn niet zo sterk en het is wit die voor remise moet vechten na 51...Pd5 52.f5 Pf4+ 53.Kf7 Pxh3 54.Kg7 h5 55.f6 Pf4 56.f7 Pe6+ 57.Kf6! en wit bereikt nog net op tijd veld g5. Na 49...Kd6 was er geen enkele winstkans meer omdat wit in alle opzichten de loper van de verkeerde kleur heeft: remise na nog een stuk of 35 zetten.

Puchen Wang rondde een goede eindsprint af met een zege op zijn concurrente Nona Gaprindashvili. De strijd werd eigenlijk al beslist in de opening.

Met zijn laatste zet 10.Dd2 heeft wit de korte rokade verhinderd en de lange is ook moeilijk omdat pion a7 hangt. Gaprindashvili besluit tot onmiddellijke actie in het centrum. 10...d5!? 11.cxd5 cxd5 12.d4

Het beruchte 'zenuwblokje' waarbij de algemene regel is: wie het eerst pakt, verliest. Gaprindashvili maakt er echter een pionoffer van waarvoor de compensatie schimmig blijft. 12...Pbc6!? 13.dxe5 Pxe5 13...dxe4 14.Dxd7+ Lxd7 lijkt draaglijk. 14.exd5 Lf5 15.Pd4 0–0 16.0–0 Niet 16.Lxh6?? Pd3+. 16...Lh3 17.Lxh6 Lxg2 18.Kxg2 Lxh6 19.Dxh6 Pxd5 20.Pe4

Als in het vorige diagram een zenuwblokje stond, dan moeten we dit misschien een stressplein noemen. Elke paardzet heeft grote consequenties. 20...Pg4?! In de post mortem werd lang gekeken naar 20...Tfe8 21.Dg5! en nu blijkt zwart de schwindel 21...Pd3! te hebben, bv. 22.f3 P3f4+! 23.gxf4 Pe3+ 24.Kh1 Txe4 25.fxe4 Pxf1 26.Txf1 Dxd4 en zwart keept. De spelers gaven achteraf de voorkeur aan 20...Tac8 maar na 21.Tad1 Dg4 22.Tfe1 lijkt wit nog prima te staan. 21.Dg5 Tfe8 22.Pc5! Niet gezien door Gaprindashvili. Met deze zet behaalt wit winnend voordeel. 22...De7 23.Dxd5 Tad8 24.Dc4 Pe5 25.Dc3 Tc8

26.Pde6!? Heel elegant en een zet die de waardering van Gaprindashvili wel kon wegdragen. Makkelijker was 26.Pdb3! b6 27.f4 Pg4 28.Tae1 en zwart kan de penning niet goed handhaven, bv. 28...Dd6 29.Df3! Na 26...fxe6 bereikte wit een gewonnen toreneindspel waarin een fout op zet 35 de partij voortijdig besliste.

Met weemoed nemen wij afscheid, natuurlijk van alle buitenlandse spelers die van zoverre zijn gekomen, maar ook van Vincent Rothuis, die dit toernooi zo veel kleur gegeven heeft. Alles zat hem ditmaal tegen, maar zijn spel heeft de grootheid van een kampioen. Dus van hem zullen we nog veel horen. Helaas was het in de laatste ronde opnieuw als aangever voor de zege van de tegenstander. Het bezorgde Helgi Dam Ziska een bijzonder prettige laatste dag.

1.d4 Pf6 2.Lg5 Pe4 3.Lh4 g5 4.f3 gxh4 5.fxe4 Allemaal bekende theorie, maar natuurlijk zeer in de geest van Rothuis' hyperavontuurlijke openingsspel in dit toernooi. 5...c5 6.Pc3!? cxd4 7.Dxd4 Tg8

8.Df2!? Ziska vertrouwde 6.Pc3 al niet, maar Rothuis vertelde dat Mamedyarov hier tegen Van Wely 8.e5 en 9.Pe4 had gespeeld. De tekstzet is dus nieuw. Ziska was er blij mee: 'Now I get a very strong bishop on g7.' 8...Lg7 9.Dxh4 Da5 10.Dg3 Wit wil natuurlijk graag 10.Dxh7 spelen, maar dat gaat niet wegens 10...Lxc3+ 11.bxc3 Dxc3+ 12.Kf2 Th8. 10...Pc6 11.Ph3?! Ziska meende dat 11.Dd3 hier de enige zet was en staafde dit met 11...Pb4!? (na 11...d6 kan wit verdergaan met 12.e3) 12.Dd2 Lh6 13.Dxh6 Pxc2+ 14.Kd1 Pxa1 15.Pf3 b5! maar de stelling blijft speelbaar voor wit na 16.Dxh7 Tf8 17.Df5.

11...d5! 12.exd5 Pb4 13.Kd1 Er werd nog gekeken naar 13.Pf4 Pxc2+ 14.Kd1 Pxa1 15.Ph5 Kf8 16.Pxg7 Txg7 17.Dd3 en nu weer 17...b5! bv. 18.Dxb5 (18.Pxb5 La6) 18...Dxb5 19.Pxb5 Tb8 20.Pxa7 Lf5 etc. 13...Pxd5 14.e4 Lg4+!

Een aantrekkelijke slotzet. Rothuis gaf meteen op. Ziska had het volgende berekend: 15.Pe2 Pe3+! 16.Dxe3 0–0–0+ 17.Kc1 De1 mat, en 15.Le2 Pxc3+ 16.bxc3 0–0–0+.

Zoals te verwachten viel deden de twee 72-jarigen elkaar geen pijn meer. Fridrik Olafsson had de Panno-variant van het Koningsindisch willen spelen om zijn tegenstander eer te bewijzen, maar het kwam er niet van. De remise was snel, en de volgende uren was Panno bij alle analyseborden te zien, wijze raadgevingen rondstrooiend aan de jonge regiospelers die dit in dank aannamen.

Coach Willy Hendriks had hiervoor geen tijd, want hij werd zelf danig aan de tand gevoeld in een toreneindspel met minuspion. Ditmaal liep het wel goed af voor hem. 'Ik had me voorgenomen een technische partij te gaan winnen vandaag', zei de Didamse meester. 'Daarom sloeg ik een remisevoorstel af, maar daarna verknoeide ik een pion. Ik speelde volgens plan mijn potentiële vrije b-pion op, maar toen ging a4 verloren en moest ik alle zeilen bijzetten voor de remise.' En dat lukte in de laatste partij van de dag.