Max Euwe (Foto New In Chess)

Sommige mensen kunnen uitblinken op meerdere fronten. Euwe haalde in 1923 cum laude zijn doctoraal wiskunde en hij promoveerde in 1926. In 1964 werd hij hoogleraar informatica aan de Katholieke Hogeschool te Tilburg, en tevens buitengewoon hoogleraar aan de Nederlandse Economische Hogeschool te Rotterdam.

Max Euwe werd, na het behalen van een reeks Nederlandse kampioenschappen, in 1935 wereldkampioen, voor velen verrassend, door in een match Alexander Aljechin te verslaan. Dit zorgde in Nederland voor een enorme geestdrift, het schaken was ineens populair. In 1937 verloor hij zijn titel weer aan dezelfde Aljechin. Tot zijn dood bleef hij het schaken trouw.

Wereldberoemd werd zijn twaalfdelige serie boekjes met openingstheorie. Waarschijnlijk iedere Nederlander die schaakt, zeker van vóór het computertijdperk, heeft één of meer boeken van Euwe in zijn collectie.

Als FIDE-voorzitter reisde hij onvermoeibaar de wereld rond om de interesse voor het schaken te vergroten. Het aantal landen dat zich aansloot bij de wereldschaakbond nam snel toe, vooral door aanmeldingen uit Azië en Afrika.

In Amsterdam is het Max Euwe Centrum gevestigd, aan het Max Euweplein, vlakbij het Leidseplein. Er staat een standbeeld van Euwe. Er zijn meerdere verenigingen naar hem genoemd.

Met de formule van het Euwe Stimulans toernooi denken de organisatoren te handelen in de geest van Euwe. Er komen talentvolle jonge spelers uit alle hoeken van de wereld, en tegelijkertijd wordt aangetoond dat schaken op niveau op gevorderde leeftijd mogelijk is. Een interessante clash tussen vijf continenten, tussen generaties, tussen man en vrouw.