Op mijn twaalfde wist ik dat ik een levenslange passie voor het schaken had. Toen in 1972 werd de match van de eeuw gespeeld tussen Fischer en Spassky. Gelukkig mocht ik van mijn vader opblijven, alle partijen werden besproken op TV door Euwe en Muhring, die de zetten in Engelse schaaknotatie doorgaf, en er was nog geen video recorder. Uit de ‘Scientific American’ leerde ik toen die verouderde notatie. Bobby Fischer werd toen een idool voor mij.

Wereldkampioen ben ik helaas nooit geworden, zelfs geen grootmeester. Het hoogst haalbare voor de goedwillende amateur is onderbondskampioen en daarmee deelname aan de halve finales van het NK. Ik werd in 1994 en in 2000 OSBO-kampioen en heb er een aantal malen nog dichtbij gezeten. In 1994 waren de halve finales nog 9 ronden in 3 weekeinden in Hotel Modern in Enschede, een echte happening. In 2000 strandde ik reeds in de eerste minitweekamp, maar ja, dat was tegen GM Dennis de Vreugt. Ik de eerste partij koos ik in goede stelling het verkeerde plan en verloor. Met wit in de tweede partij stond ik grandioos. Gelukkig kon ik niet twijfelen van remise is ook mooi, want ik moest winnen. Dat lukte, maar winnen van een GM kost kracht en de beide barragepartijen verloor ik kansloos.

Naar het Euwe-Stimulanstoernooi kijk ik erg uit. Leuke formule en bijzondere deelnemers en organisatoren. Ik zie mijn ‘mederegioschakers’ al de hele zomer in diverse toernooien en ik kom ‘schakend’ niet verder dan wedstrijdleider in Dieren. Hopelijk ben ik dan juist in vorm en zijn de anderen overschaakt.