Toen ik in november 1977 in Nieuw-Zeeland aankwam vanuit Shanghai in China, was ik een vrolijke 7-jarige jongen, die dacht dat alle mooie dingen op me af zouden komen. Echter, de realiteit is gewoonlijk heel anders.

Ik heb Nieuw-Zeeland internationaal zeven keer vertegenwoordigd. In 2000 werd ik vijfde in het WK onder 10 jaar. Voor mij finishten grote namen als Sergey Karjakin die toen gedeeld tweede werd. Ik ben er achter gekomen dat veel deelnemers van toen al wereldberoemde sterren zijn geworden. Ik ben daar honderden mijlen van verwijderd.

Ik vraag me werkelijk af hoe deze jonge spelers (ik heb het dan over mijn medespelers van toen) konden opklimmen tot hun eervolle positie nu. Hoe worden ze getraind? Moeten ze naar school om te studeren? Hebben ze hulp van hun overheid? Zijn ze eenvoudigweg professionals? Voor mijzelf is schaken volledig een hobby. Ik heb geen coaches. Ik kan met trots en met een beetje tragiek verklaren dat ik in de laatste tien jaar 0 training en 0 financiële bijdragen van de overheidsinstanties heb gehad.

Niettemin, ik wil hier toch speciaal mijn oprechte dank uitspreken aan al diegenen die me op weg hebben geholpen.

Maar eerst willen mijn moeder en vader het management team van de Waitakere City Library hartelijk bedanken. Zij, Su Scott, Jo Brewster, Mary Forbes en Margaret Cundall, hebben aan hen beiden de banen aangeboden zodat zij een inkomen kregen, waarmee zij het voor mij mogelijk maakten om Nieuw-Zeeland te vertegenwoordigen.

Twee niet-gouvernementele organisaties hebben een deel van de reiskosten voor een aantal toernooien betaald, de Lion Foundation en de Scottwood Group.

De volgende kiwi´s hebben me op verschillende manieren geholpen: Mr Bob Grover, Mr Hugh Burrett, Mr John Morris, Mr Hilton Bennett, Mr Bob Mitchell, Mr Gordon Hoskyn, Mr Prince Vetharaniam, Mr Don Stracy, Mr Michael Steadman, Mr Tommy Tay, Mr Jim Granville and Mrs Jacqui Granville etc.

Een aantal schaakofficials van Oceanië wil ik noemen, die mij bij mijn schaakontwikkeling bijzonder hebben gesteund: de voorzitter van de schaakfederatie van Oceanië Mr Gary Bekker, GM Ian Rogers en Cathy Rogers, Jenny Oliver en Dr Virgilio de Asa.

Ik moet hier in het bijzonder vermelden Paul Spiller (vice voorzitter van de schaakbond van Nieuw-Zeeland) en Bob Smith (voorzitter).

Hartelijk dank mensen. Jullie zorgen ervoor dat ik hartstochtelijk met schaken bezig blijf.

Na het zonetoernooi van Oceanië in mei wenste ik dat ik de uitnodiging voor dit toernooi niet had aangenomen. Ten eerste verdween de motivatie om de IM-titel te halen. Maar, belangrijker, ik zit in mijn laatste jaar van de middelbare school. Eerlijk gezegd kan ik het me niet veroorloven om twee weken te verzuimen. Per slot van rekening zal voor mijn toekomst mijn opleiding veel belangrijker zijn dan het schaken. Toch wilde ik mijn toezegging niet intrekken. En, ondanks het feit dat ik een lichtgewicht-amateur ben in dit sterke veld, heb ik beloofd te komen; het is nu te laat om mijn sterke tegenstanders te ontlopen. Ik hoop dat ik tegen die tijd nog niet roestig ben (maar dat is nauwelijks mogelijk met die onophoudelijke examens) en mijn gerespecteerde tegenstanders goed tegenstand kan bieden.

Tenslotte dank ik het organisatiecomité en IM Herman van Riemsdijk die me zo´n luxe gastvrijheid en een VIP-behandeling aangeboden hebben. Ik hoop dat het toernooi een groot succes wordt.

Hartelijke groet,

Puchen Wang